Ervaringsverhaal leraar
Ik ben Paul van der Heul en ik ben sinds 2017 actief bij de Shos. Jaren geleden ging ik met mijn neef en nicht op skivakantie. Mijn neef heeft een beperking, maar skiede en kwam overal naar beneden. In mijn ogen kon hij veel meer dan dat hij deed. Dus regelmatig had ik contact met onze zoon die skileraar is. Hij gaf tips. Al snel ging mijn neef beter skiën. Hij had er lol in. Dat smaakte naar meer. Lees meer.
Tijdens die week zocht ik op hoe we hem beter konden laten skiën, gewoon door skiles maar dan aangepast. Zo kwam ik onder ander op de site van de Shos terecht. Het mooie vond ik dat iedereen bij Shos terecht kan zonder voorbehouden. Ik was gelijk enthousiast. Op dat moment werkte ik nog in Duitsland en we wonen in Drenthe dus vrijwilliger worden was geen optie.
Het Shos-virus
Later ging ik in Vught werken en lesgeven werd wel een optie. Dus heb ik me in 2017 opgegeven als vrijwilliger in Montana. Toen bleek dat er een wachtlijst voor zitskiërs was. Ik kreeg snel les in ‘zitski-leraar’, zo startte de ervaring als zitskileraar, met mijn eerste leerling Leon. Ik wilde meer, ik wilde begrijpen hoe je bepaalde zaken vanuit de basis aanleert. Zo ben ik eind 2017 de Anwärter cursus (basis skileraar opleiding) gaan doen samen met een collega. Dat was een geweldig leerzame en leuke ervaring. En zoals dat gaat in een skifamilie stak ik mijn andere nicht ook aan met dit Shos-virus. Zij is dus ook vrijwilliger.
‘Intussen ben ik nu twee keer mee geweest naar Flachau. Ik kan niet anders zeggen, dat was echt top. Doordeweeks geef ik tussen de 8 en de 10 leerlingen zowel staand of in de zitski les. En als het kan, ga ik met de leerlingen eens een dagje naar Landgraaf om ook op een langere baan te skiën en de stoeltjeslift te oefenen.’
Ervaring meegeven
Het is gewoon top dat je iemand iets kan leren of een ervaring kan geven waarvan hij of zij dacht dat het nooit meer zou kunnen. Ik heb in Landgraaf bijvoorbeeld met een vader en moeder (om de beurt) in de zitski achter hun zoon aan geskied. Die zoon skiede zelf en had les van een collega. Hoe geweldig is dat? Maar ook de eerste meters in Flachau met Leon waren geweldig en ook spannend. En ja, er gaat ook wel eens wat mis. Met gewoon skiën val je, maar met de zitski gebeurt dat ook. José en ik vielen in Landgraaf bij het instappen in de lift. Dan schrik je, voel je even je emoties en daarna ga je weer door. Dus weer in de lift. Ook in de zitski doen we leuke dingen. Zo skiede Leon in de zitski over de funslope in Montana. Dat ging niet helemaal vlekkeloos, maar wij hebben er vreselijk om gelachen. Dat soort momenten zijn voor mij en voor mijn leerlingen echt goud waard.
Ik kan maar een ding zeggen: wil je skiën en heb je een beperking? Geen probleem je kan onder andere bij de Shos terecht. En nog belangrijker; kan je skiën en heb je nog wat tijd? Word dan vrijwilliger want de smile op je gezicht gaat nooit meer weg na een leuke les en na FLACHAU. En onthoud: als het niet goed gaat, maak dan nog een afdaling op een eenvoudig piste, altijd goed eindigen!
Ervaringsverhaal leraar
Ik ben Paul van der Heul en ik ben sinds 2017 actief bij de Shos. Jaren geleden ging ik met mijn neef en nicht op skivakantie. Mijn neef heeft een beperking, maar skiede en kwam overal naar beneden. In mijn ogen kon hij veel meer dan dat hij deed. Dus regelmatig had ik contact met onze zoon die skileraar is. Hij gaf tips. Al snel ging mijn neef beter skiën. Hij had er lol in. Dat smaakte naar meer. Lees meer.
Tijdens die week zocht ik op hoe we hem beter konden laten skiën, gewoon door skiles maar dan aangepast. Zo kwam ik onder ander op de site van de Shos terecht. Het mooie vond ik dat iedereen bij Shos terecht kan zonder voorbehouden. Ik was gelijk enthousiast. Op dat moment werkte ik nog in Duitsland en we wonen in Drenthe dus vrijwilliger worden was geen optie.
Het Shos-virus
Later ging ik in Vught werken en lesgeven werd wel een optie. Dus heb ik me in 2017 opgegeven als vrijwilliger in Montana. Toen bleek dat er een wachtlijst voor zitskiërs was. Ik kreeg snel les in ‘zitski-leraar’, zo startte de ervaring als zitskileraar, met mijn eerste leerling Leon. Ik wilde meer, ik wilde begrijpen hoe je bepaalde zaken vanuit de basis aanleert. Zo ben ik eind 2017 de Anwärter cursus (basis skileraar opleiding) gaan doen samen met een collega. Dat was een geweldig leerzame en leuke ervaring. En zoals dat gaat in een skifamilie stak ik mijn andere nicht ook aan met dit Shos-virus. Zij is dus ook vrijwilliger.
‘Intussen ben ik nu twee keer mee geweest naar Flachau. Ik kan niet anders zeggen, dat was echt top. Doordeweeks geef ik tussen de 8 en de 10 leerlingen zowel staand of in de zitski les. En als het kan, ga ik met de leerlingen eens een dagje naar Landgraaf om ook op een langere baan te skiën en de stoeltjeslift te oefenen.’
Ervaring meegeven
Het is gewoon top dat je iemand iets kan leren of een ervaring kan geven waarvan hij of zij dacht dat het nooit meer zou kunnen. Ik heb in Landgraaf bijvoorbeeld met een vader en moeder (om de beurt) in de zitski achter hun zoon aan geskied. Die zoon skiede zelf en had les van een collega. Hoe geweldig is dat? Maar ook de eerste meters in Flachau met Leon waren geweldig en ook spannend. En ja, er gaat ook wel eens wat mis. Met gewoon skiën val je, maar met de zitski gebeurt dat ook. José en ik vielen in Landgraaf bij het instappen in de lift. Dan schrik je, voel je even je emoties en daarna ga je weer door. Dus weer in de lift. Ook in de zitski doen we leuke dingen. Zo skiede Leon in de zitski over de funslope in Montana. Dat ging niet helemaal vlekkeloos, maar wij hebben er vreselijk om gelachen. Dat soort momenten zijn voor mij en voor mijn leerlingen echt goud waard.
Ik kan maar een ding zeggen: wil je skiën en heb je een beperking? Geen probleem je kan onder andere bij de Shos terecht. En nog belangrijker; kan je skiën en heb je nog wat tijd? Word dan vrijwilliger want de smile op je gezicht gaat nooit meer weg na een leuke les en na FLACHAU. En onthoud: als het niet goed gaat, maak dan nog een afdaling op een eenvoudig piste, altijd goed eindigen!
