Stichting GeHandicapten op Ski's

Shos vertrekt

Shos vertrekt

Rubriek: Shos vertrekt 8

De telefoon gaat over en de stemming zit er gelijk in. “Het gaat hier goed!”, begint Mart met zijn ongeëvenaarde enthousiasme maar algauw nuanceert hij deze uitspraak een beetje. “In die zin, wij zijn allemaal gezond, hebben het erg naar ons zin en zijn goed geland hier in Oostenrijk.” Sylvia vult aan: “Dat komt met name omdat onze twee oudste meiden het zo goed doen op school. Ze nemen al vriendinnetjes mee naar huis om te spelen. Die meiden kletsen wat af en er wordt veel gelachen. Het Duits beheersen ze al aardig goed. De jongste leert ook al aardig Tirols”, lacht Sylvia. “Nâh, is een prachtige vervanging voor Nein geworden”. “Van de week keken we met z’n allen de persconferentie met de aankondiging van de Corona-maatregelen en dat begrepen ze allebei maar al te goed”, vult Mart trots aan.

Hoe zit het met de maatregelen?
Een mooi bruggetje naar de maatregelen die gelden in Oostenrijk. “Tja”, zegt Mart. “Die Corona-maatregelen hebben veel impact. Zowel voor onze plannen als voor Oostenrijk in het geheel. De huizenmarkt is ook in Oostenrijk explosief gestegen. Dat bemoeilijkt onze zoektocht. Daarnaast ligt de huizenmarkt door de maatregelen nu wel stil. Qua ski-opleiding hadden we een soort route uitgestippeld. Aan het begin van het seizoen mijn ‘Anwärter’ halen, daarna gelijk door een seminar volgen voor Aangepast skiën. Dit is een apart diploma in Oostenrijk, dat ik volgens de Oostenrijkse richtlijnen moet halen. Maar ja, ook dit ligt nu stil. Ook als we ondernemers in onze omgeving spreken is er een hoop onzekerheid”, aldus Mart.

Onzekerheid is een gegeven
“De onzekerheid is een gegeven en daar doen we het dan mee”, zegt Sylvia met gepaste opgewektheid. “We wisten bij voorbaat dat we voor uitdagingen kwamen te staan, dus verbaast deze ons ook niet. Kijk maar eens waar we nu zijn. Dat is toch mooi? We hebben veel contact met mensen uit het dorp en met de ouders van klasgenootjes en van de skiclub van de meiden. Ontzettend waardevolle contacten” zegt Sylvia verheugd. Mart vult aan: “Maar ook zakelijk leggen we steeds weer meer contacten. Zo hebben we een zitskileverancier gesproken en dat biedt ook perspectief. Als de pistes open zijn, kan ik met Fleur gaan proefdraaien in een van zijn zitskies.”

Twee grote uitdagingen

Het lijkt alsof Mart en Sylvia alles met de grootst mogelijke positiviteit aangaan. “Dat zit echt in onze aard”, zegt Mart. “Zowel bij Sylvia als bij mezelf. Neem bijvoorbeeld het vinden van het huis. Dat is nog niet zo makkelijk. Veel huizen zijn verkocht en er is eigenlijk ook niet veel te huren op het moment. Onze droom is nog steeds het kunnen voorzien in een onbezorgde vakantie”. Sylvia gaat verder: “We beraden ons nu op een soort tussenfase. Wie weet kunnen we wel samenwerkingen aangaan met bestaande vakantiehuizen. Wij kunnen bemiddelen in de accommodatie en daarnaast organiseren en faciliteren we leuke aangepaste activiteiten. Dat gaan we bekijken.”

Toch is er wel een behoorlijke kink in de kabel. “Dat gaat om onze Fleur”, zegt Mart. “In Nederland hebben we veel onderzoek gedaan naar de schoolmogelijkheden voor Fleur. Ook zijn we voordat we echt vertrokken op scholen gaan kijken. Dat leek in kannen en kruiken, in die zin dat er mogelijkheden waren voor Fleur.  Nu we er echt zijn, krijgen we een echte kijk in de keuken. Dan blijkt het voor geschetste beeld toch niet te kloppen. We komen er nu achter dat er voor Fleur eigenlijk pas plek is op school als ze 6 of 7 jaar is. Er is wel enigszins een soort opvang te regelen, maar niet met de juiste therapie of juiste stimulatie voor Fleur. We hebben nu ook meerdere Oostenrijkse gezinnen gesproken over hoe de zorg in Oostenrijk in elkaar zit. En het blijkt dat kinderen zoals Fleur veelal thuis blijven. Sommige kunnen met één op één begeleiding integreren in het schoolsysteem, maar dat zijn kinderen van hoog niveau. Waar we alle uitdagingen of hobbels redelijk makkelijk met beide handen beetpakken, is dit wel een hele pittige ”, zegt Mart met wat minder enthousiasme.

Bezinning

Hebben Mart en Sylvia met deze kennis dan geen spijt van hun beslissing? “Nee, zeker niet”, zegt Sylvia resoluut. “Niet iedere dag gaat zoals je hem van te voren hebt uitgestippeld. Als je dat accepteert, is het makkelijker een ander pad te kiezen om toch te komen waar je wilt. Het is niet altijd even makkelijk hoor. Maar Mart en ik houden elkaar altijd onze uitgangpunten voor en houden daar aan vast”.

Nu staat er een van die uitgangspunten wel onder spanning. Sylvia gaat verder: “Eén daarvan is dat het welzijn van ons alle vijf bovenaan staat. Daarmee hebben we nu wel echt de grootste uitdaging te pakken, want welke impact heeft dit op Fleur?” Mart zegt nog even gauw tussendoor: “dan is het in Nederland toch wel goed geregeld”. Sylvia sluit af: “We geven ons nu tot de Kerst om een plan te bedenken hoe we vanuit onze uitgangspunten verder kunnen. Allebei nog steeds positief, maar wel realistisch”.

Shos vertrekt

Rubriek: Shos vertrekt 7

We stappen even een paar weken terug. Voor de zomerperiode was er mogelijk een pand en was de intentie om midden in de zomervakantie te verhuizen. Hoe is de zomer verlopen? “Een ding kan ik je vertellen als je gaat emigreren; het loopt nooit exact volgens plan”, grapt Mart. “Tijdens ons laatste bezoek was een ander ons net voor bij het huis dat we hadden gezien. We hadden destijds al de keuze gemaakt. We zorgen eerst voor eigen huisvesting en daarna gaan we vanuit Oostenrijk zelf verder met de zoektocht naar een huis waar we de vakantieappartementen van kunnen maken”. Sylvia vult aan: Belangrijk was om eerst stabiliteit voor onze meiden te krijgen. In de zomer verhuizen en daarna starten op de nieuwe school.”

Twee keer afscheid
De zoektocht naar het eigen onderkomen liep een paar weken vertraging op. Mart: “Ook voor ons eigen huis hebben we wel wat eisen. Onze Fleur heeft natuurlijk wat aanpassingen nodig. Uiteindelijk vond onze contactpersoon een mooi huis. Vorige week hebben we de dozen in de aanhangers gezet en zijn we verhuist, vier weken later dan de planning. Het betekende voor onze meiden dat ze nog wel 2,5 week naar school in Nederland moesten. Een beetje vreemd, want daar hadden ze voor de zomervakantie natuurlijk groots afscheid genomen. Het is echt verbazingwekkend hoe veerkrachtig ze zijn”, zegt Mart trots. Sylvia daarover: “Ook dit was geen probleem voor ze, nu kregen ze twee keer aandacht. Qua timing komt het perfect uit, want school in Oostenrijk begint precies als wij er zijn. Ze kunnen dus gelijk instromen op de eerste schooldag.”

Komende week
Afgelopen weken spraken Mart en Sylvia met enkele nieuwe dorpsgenoten. “Iedereen is even enthousiast over onze ideeën. Het advies dat we van een ieder kregen was: kom hier eerst wonen. De rest komt dan vanzelf en gaat vast lukken. We hebben daar dan ook het volste vertrouwen in, dat nu we hier eenmaal zijn dat we ‘hét perfecte huis’ gaan vinden om onze gasten te ontvangen”, aldus Mart.

Eenmaal wonend in Oostenrijk is het voor Mart en Sylvia veel makkelijker om verbindingen te leggen. Mart: “Zo ga ik op korte termijn contact leggen met de skischool hier. Ik ben erg benieuwd of en hoe zij aangepast skiles geven. Naast dat ik zitski-les geef, wil ik eventueel ook regulier skiles kunnen geven. Dan heb ik in Oostenrijk wel mijn Anwärter nodig. Kortom er is genoeg werk te doen komende periode. We gaan ons niet vervelen, dat is een ding dat wél zeker is.

Shos vertrekt

Rubriek: Shos vertrekt 6

We hebben een definitieve keuze gemaakt in welke regio wij ons gaan vestigen; St Ullrich am Pillersee”, vertelt ze stralend. “We zijn 11 juni onverwachts weer naar Oostenrijk gegaan omdat we een huis op het oog hadden, maar dan in een hele andere regio. De belangrijkste voorwaarde voor onze keuze is of er in de buurt voldoende voorzieningen zijn voor onze Fleur. Daarom hadden we eerst een gesprek met de schooldirecteur. Maar hoe welwillend ook; kinderen in deze regio worden zoveel mogelijk in het regulier onderwijs ingepast. Als dat niet kan, gaan ze naar een opvang 73 km verder. Dat biedt voor onze Fleur te weinig ontwikkelperspectief in deze huidige vorm in de nabije omgeving. Dus alle plannen daar konden we gelijk stopzetten.”

Dat voelde wel even als een domper”, gaat Mart verder. “Maar al snel was er weer het nieuwe idee geboren om ‘even’ door te rijden naar St. Ullrich am Pillersee. Na behoorlijk wat gerace om een negatieve coronatest te scoren, reden we het dorpje binnen. En ons voorgevoel werd hier bevestigd. Dit voelde als echt ‘thuiskomen’. Kortom: de knoop is door gehakt. We gaan naar St. Ullrich am Pillersee. Nu zijn we hier vol aan het zoeken naar een tijdelijk huurwoning of direct het juiste kooppand. We hopen zo snel mogelijk over te kunnen zodat de kinderen in september daar naar school kunnen. De zoektocht naar ons ‘echte pand’ kunnen we dan van daaruit makkelijker oppakken, mits we nog niets hebben gevonden voor de tijd.“

Uit het hart
Terug naar de aankomst in het dorp: “We zochten een hotel op en al snel raakten we aan de praat met de eigenaresse. Hoe meer we vertelden over onze plannen, hoe meer haar ogen gingen fonkelen. Wat schetste onze verbazing. Haar dochter Christina is met haar partner Doris éénzelfde initiatief aan het opstarten, maar dan (mede) voor de Oostenrijkers naar Nederland!”.

Het ijs was snel gebroken. Sylvia: “De volgende ochtend na het ontbijt hebben we honderduit gepraat over onze plannen. Het was zo mooi om te zien dat zij dezelfde intenties, overtuigingen hebben als wij. En ook dat het bij hen ook zo vanuit het hart komt. Zij zijn op zoek naar een pension/zorgboerderij in Zeeland of ergens langs de Nederlandse kust.” Mocht een lezer van ons blog iets weten voor deze dames, laat het ons dan maar even weten!

Kinderen ook blij
“Eenmaal thuis hebben we de kinderen verteld dat we een keuze hebben gemaakt. Dus daar waar we vorig jaar op vakantie waren. Ze waren dolenthousiast. Toch is het ook wel dubbel voor ze. Ze zijn nu met de laatste weken op school bezig, maar ze gaan daar wel goed mee om”, vertelt Sylvia. Mart vult aan: “Ze kijken ook uit naar hun nieuwe avontuur in Oostenrijk, maar vinden dat tegelijkertijd heel spannend. We hebben de scholen al wel gemeld dat we er aan komen. Gelukkig kunnen we daar goed met elkaar over praten. Dat is wel de kracht van ons gezin“.

Donaties
“Wat ook nog leuk is om te vertellen is dat we al één vierde deel zitski aan donatie hebben ontvangen! Dat is toch tof? We krijgen donaties met lieve kaartjes met lieve woorden. Dat geeft zoveel energie!”, sluiten Mart en Sylvia samen af.

Shos vertrekt

Rubriek: Shos vertrekt 5

Lees meer over het avontuur van Mart & Sylvia op www.alpbeleving.nl

Shos vertrekt

Rubriek: Shos vertrekt 4

Lees meer over het avontuur van Mart & Sylvia op www.alpbeleving.nl

Shos vertrekt

Rubriek: Shos vertrekt 3

Shos vertrekt

Rubriek: Shos vertrekt 2

Rubriek: Shos vertrekt 1